بنام خدای من و ماه و خورشید

خدایی که برمن گُلی چون تو بخشید

به وقت غم و غصه و ناخوشی ها

مرا میکِشی تا سرای خوشی ها

دلم میبری از دل اشک و آهم

بسوی خدا میدهدی تو نشانم

 در عالم تو هستی دلیل ِ نگاهم *

تویی همدم لحظه های قرارم

نباشی وجودم به دنیا نباشد

بمان تا جهانم نگاه ِ تو باشد .

خدارا تشکرکه در روزگارم

توهستی ومن ذره ای کم ندارم

به دریا قسم حک شدی در خیالم

و آهسته میخوانمت در دل ِ ربنایم...

(*منظور از نگاه در اینجا نگه داشتن است.)